Sevgilim sabahın erkenini seviyor, 
ben geceyi ve esmerliğini onun, 
o dorukları seviyor, korkuyor bundan 
ben rüzgarla buluşan tepeyi, tuhaflığı, 

ona bir yeşil gülümsüyor, 
ben, hayatı delice sevdiysem nasıl, 
diyorum, seni de öyle. 
O kendi boşluğunda oyalanan günlerde 
canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor, 
ben göğe bakıyorum geceden, 
kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim 
diyorum, yanında, 
o sabahları eğilip öpüyor denizi. 
Çıplağın çıplağım da, rüzgarın dağım da olsun, 
esmerliğin gecemde, öyle kal.