"yalnızca yağmur yağdığında seviyorum bu şehrin insanlarını
herkesin yüzü gözü ıslak, başları eğik omuzlarının arasında
yağmur yağdığında..
herkes..
benim hep olduğum gibi.."

Yazılanlar çizilenler bir tarafa istediğim şeyin tam olarak ne olduğunu biliyor olmam dışında yaşamak istediğim sürüsüyle duygu ve yaşam tarzı olduğu durumunu da atlamayalım lütfen. Bu aralar hayatı Athena’nın macera şarkısı kıvamında yaşamak istiyorum, çilek kokularıyla. Üst üste gelen macera dolu heyecanlar, tükendiğini anladığım anda düşünmeden, arkama bakmadan yürüyüp gidebileceğim oyunlar. Biliyorum çok çılgın buluyorsun bütün bunları. Yani bana göre çılgın. Hiç öyle bir kadın intibası vermiyorum oysa.. Kahretsin.   

İmaj mı her şeydi susuzluk mu? 

"ve sen boynunu öperken beni sarhoş
bir okyanusla titreten hayat
sevgilim olur musun"

özlemiş olmam yok olabilir mi?